تحلیل واژگان چند معنایی نهج البلاغه

تحلیل واژگان چند معنایی نهج البلاغه

نهج البلاغه به عنوان یکی از متون حدیثی شیعه در میان جامعه مسلمین نقش و جایگاه مهمی دارد و پیوسته مورد توجه عام و خاص بوده است.

قوت متن و ادبیات بلیغ این کتاب شریف، موجب گردید که شارحان نهج البلاغه در طول اعصار به شرح و تبیین متون و واژگان آن توجه نشان دهند. در این میان، برخی واژگان نهج البلاغه به دلیل خصوصیت «چند معنایی» بیشتر از دیگر کلمات، دچار دیریابی شده و فهم مراد امیرالمومنین علیه السلام از آن واژگان را با مشکل مواجه ساخته است.

در این تحقیق، پس از گونه شناسی واژگانِ چند معنایی، به بررسی تک تک آنها در محدوده 50 خطبه اول پرداخته شده و سپس معنای صحیح و مراد امیرالمومنین علیه السلام مورد تحلیل و ارزیابی قرار گرفته است.

نتیجه تحقیق آن است که واژگان چند معنایی به جهت منشأ،در چهار دسته قرار می گیرند که به ترتیب عبارتند از:

مشترک لفظی،

شکل صرفی،

حروف معانی

حقیقت-و مجاز.

این واژگان به جهت آمار حدود 38 مورد در محدوده تعیین شده است که در بخش دوم و سوم تحقیق مورد بررسی قرار گرفته است.