تهذیب شرح نهج البلاغه

به گزارش خبرنگار راوی ، «شرح نهج البلاغه» ابن ‏ابی ‏الحدید، از چهار زاویه به ‏توضیح و تبیین عبارات نهج البلاغه پرداخته است: ۱. شرح کلمات امام على‏ علیه السلام در خطبه ‏ها و نامه‏ ها و حکمت‏ها؛ ۲. ردّ کتاب الشافى فى الامامه، تألیف سید مرتضى؛ ۳. یادآوری بخش‏هایى از تاریخ اسلام و به خصوص تاریخ امام على‏(ع)؛ ۴. بحث‏هاى استطرادى لغوى و ادبى و اخلاقى و… . غالب مراجعه کنندگان به این کتاب، نیاز خود را معطوف به زاویه اوّل شرح مى‏بینند؛ لذا تهذیب این شرح از سه زاویه دیگرى آن ، کمک بسیارى به خوانندگان می کند. شایسته یادآوری است ، کتاب «نهج البلاغه» از آغاز تألیف، توجه عالمان دینى و مردم متدین و با فرهنگ را به خود جلب نمود. شاید در ابتدا براى اعراب ، متن بلاغى این کتاب بیشتر قابل توجه بود ولکن در طول زمان، این نکته براى ایشان ظاهر شد که این کتاب علاوه بر شیوه بلاغت ، شیوه زندگى را نیز دربر دارد. معارف بلند الهى از توحید، نبوت، امامت، اخلاق، سیاست و غیر اینها در لابه ‏لاى متون این کتاب موج مى ‏زند. حکمت‏ها و ارشادات امام على‏ (ع) گهرهاى گرانبهایى است که با کمال دقت و اختصار، استوارترین آموزه ‏هاى دینى را در خود گردآورده است.این خصوصیات موجب شد که عالمانى به شرح عبارات این کتاب همت گمارند و  مفاهیم و محتویات آن را تبیین کنند. از این میان، شرح ابن ابى الحدید معتزلى (۵۸۶  –  ۶۵۶ق) از شهرت و اهمیت ویژه اى برخوردار شد. او که ادیب ، مورخ و متکلم برجسته ‏اى بود، تمام هنر و معلومات خود را به کار گرفت تا شرحى جامع فراهم آورد.